Sunita Subedi

खु शी हुनु जिन्दगीमा बढ्नु अघि हुँदै रमाएको देख्न पाउँ यो धर्तीमा छदैँ दुरी टाढा भएपनी तिम्रो अनि मेरो बोल्ने गर्नु बिचबाटोमा भेट हुँदा सधैँ

ति म्रै यादमा मुटु,जलिरहेको छ  हेर्न सक्छौ आगो,बलिरहेको छ  याद गर्छु,तिमीसँग बिताएका पलहरु, र त,जिन्दगी चलिरहेको छ ।

ए कोहोरो माया लाउनुको के अर्थ  म मात्र भेट्न आउनुको के अर्थ  जब, भेट हुनै मन छैन भने तिम्लाई कोशौ टाढाबाट धाउनुको के अर्थ 

ब स्ने बासै थिएन,टहराको खाँचो थियो  भोकभोकै सडकमा थिए,आहाराको खाँचो थियो लड्दै थिएँ आफ्नै परिस्थितिसँग  मुन्टो बटार्यौ,जब सहाराको खाँचो थियो।

फि का फिका लाग्दै छ यो मन बसमा छैन टाढा भाग्दै छ यो मन परिस्थिति साथमा नहुँदापनी  दुनियाँ बिरुद्ध तिम्लाई नै माग्दै छ यो मन ।

हि ड्दाहिड्दै हात छोडेर घात गर्यौ म प्रतिको बिस्वास तोडेर घात गर्यौ  आखिर खेल खेल्नु रैछ म सँग विनासित्ती नाता जोडेर घात गर्यौ ।।

 बे बारिसे थियो लास गरिबको, गाडीले किच्दापनि अनेक पोज दिइरहन्थे म, तिम्ले फोटा खिच्दापनि  नसोध अब, कसरी बितिरहेछन् दिनहरु  पत्तै आउँदिन जाडो भएको, आँशुले सिरानी भिज्दापनी ।।

था हा छैन जिन्दगीमा, बाँचिन्छ कहिलेसम्म तिमी उता छौ म यता, माया साँचिन्छ कहिलेसम्म शब्दै पिच्छे रिस अनि देखाउछौ नखरा यसरी त भविस्यमा, हाँसिन्छ कहिलेसम्म ?

ज ति रिसाउनु छ, रिसाउ माया तक्दिरले लेखेसम्म  तर, म त हाँसिरहन्छु तागतले सकेसम्म  जाउ बनाउ जिन्दगी असल तिम्रो  कुरा काट्नेहरु काटिरहन्छन्, केकेसम्म खुट्टा तान्नेहरु धेरै छन्, यहाँ विश्वास नगर्नु हेर आफ्नै आँखाले नदेखेसम्म  देबाटोको बटुवा बनाई छाडेपनि मलाई  तिम्रोपछि लाग्नेछैन सासले जिउँदो राखेसम्म पुग्यो मलाई पुग्यो यो स्वार्थी संसारदेखि  बाँच्नु अब यति नै हो, जुनले घामलाई नछेकेसम्म